Lenteketting
Even mijn laatste creatie laten zien, een ketting van allemaal Tsjechische glasblokjes. De veelkleurige kleine blokjes stuurde mijn dochter me vorig jaar vanuit Praag, voor mijn verjaardag, de helblauwe kocht ik een tijdje terug in een Utrechtse curiosa-winkel. Ik vind het zelf een vrolijke ketting geworden, passend bij het mooie lenteweer van de afgelopen weken.
Kokos en koraal
Geen lang bericht dit keer, maar even een foto van de ketting die ik eergisteren gemaakt heb. Een beetje etnisch ogende ketting, met kralen van ongepolijst rood schuimkoraal (eind vorig jaar gekocht op Rodos), koperen tussenkraaltjes en kokosschijfjes die ik al een tijdje had liggen. Met een koperen haakslot.
Rood schuimkoraal, kokosschijfjes en koper
15 Maart. Inmiddels is het een setje geworden, met bijpassende oorbellen,
Mooi lenteweer vandaag, dus een foto in de tuin
en een op elastiek geregen armband (andere belichting, zelfde materialen). Niet dat dit nu allemaal bij elkaar gedragen moet/zal worden, maar de combinatiemogelijkheden zijn er.
Armband geregen op elastiek
Koperen haakslot
Een jaar later is de set in zijn geheel verkocht.
Dit is ze
Dit is ze, mijn nieuwe fotomodel om kettingen op te showen en te fotograferen. Ik was al een tijdje naar een model op zoek, en nu zijn er best leuke levende modellen te vinden in mijn naaste omgeving, maar die hebben niet onbeperkt de tijd, en vaak al helemaal geen zin om met hun hoofd (om over de rest maar niet te spreken) op mijn website te staan, laat staan op een forum. Ik dacht dus meer in de richting van een mooie oude paspop, of iets dergelijks.
Dit is ze
Toen, lopend langs de vitrines in de blinde achtermuur van onze lokale LIDL, zag ik haar ineens! In een van die LIDL-vitrines, waar regionale kunstenaars iets van hun werk kunnen exposeren, stond een trio vrouwentorsootjes van keramiek, in verschillende huidtinten, met originele, moderne sieraden van de maakster.
Mijn belangstelling ging direct uit naar de blankst getinte. Niet om het een of ander, maar haar wat bleekgele kleur leek mij de perfecte achtergrond voor sieradenfoto’s. Dus contact gezocht met de maakster en zij bleek bereid het torsootje te verkopen.
Torso-trio. De kleuren zijn in werkelijkheid mooier.
Inmiddels staat ze bij me thuis, op mijn zolder/atelier. Ik hang haar geregeld iets anders om de hals, en ze stelt me niet teleur, alles staat haar goed.
Ik ben blij met haar.
De maakster is Flor de Hilster-Cramer uit Wadenoyen. Behalve torso’s maakt ze heel veel andere soorten keramiek, waarbij ze diverse stookmethodes gebruikt. En ze schildert ook nog. Voor info, zie de foto.
Kralenshoppen in Tokyo
Kralenshoppen in Tokyo, dat was een van de wensen van mij en mijn dochter (die ook graag sieraden maakt) toen mijn man en ik nu anderhalf jaar geleden een aantal weken verbleven in Tokyo, en onze dochter en haar vriend een week bij ons kwamen logeren alvorens zelf verder te reizen. Over het kopen van kralen gaven onze reisgidsen geen informatie, dus: leve Google. Al googelend kwam ik terecht op een blog waarin de kralenwijk ‘Asakusabashi bead town’ werd genoemd, compleet met een kaartje (in het Japans) waarop alle winkels waren aangetekend.
Tokyo doet in gespecialiseerde wijken en straten; er zijn kledingstraten, er is een kookwijk, een elektronicawijk, en dus kennelijk ook een kralenwijk. Volgens de info gelokaliseerd rond een klein metrostation, met zo’n 30 kralen/edelstenenwinkels waaronder ook de ‘Beads Factory’, een van de 3 belangrijkste winkels in Japan van Miyuki. Naast het eveneens Japanse merk Toho is Miyuki een van de twee topmerken in de wereld van de kleine kraaltjes, ook wel ‘seedbeads’ genoemd.
De wijk Asakusabashi
Voor mijn man is dit een werkbezoek, dus trekken dochter, vriend en ik die week gedrieën Tokyo in. Na een paar dagen tempels, parken en musea vinden we het tijd voor een dagje winkelen, en we plannen voor ’s morgens een bezoek aan ‘Bingoya‘, een prachtige winkel met velerlei handgemaakte Japanse producten. De middag reserveren we voor de kralenwijk. Dochters vriend hoort tot het prettige soort mannen waarmee het goed winkelen is. Zelfs als de koopwaar hem niet zo geweldig boeit, vermaakt hij zich uitstekend met foto’s maken (de foto’s hier zijn van hem) en mensen kijken.
Asakusabashi blijkt een aardige kleinschalige wijk te zijn, met diverse ambachtelijke bedrijfjes (leer, meubels, ijzerwaren, etc.) en inderdaad veel kralenwinkels, met allemaal zo hun eigen assortiment. En, een prettige bijkomstigheid, er is geen toerist te bekennen.
Voorraadpotten met Miyuki-kralen
Eerst naar de ‘Beads Factory’, de Miyuki-winkel. Het is de moeite waard om daar het volledige assortiment van Miyuki bij elkaar te zien. Alle kleuren, vormen, maten staan er keurig naast elkaar opgesteld in voorraadpotten waaruit je zelf kunt scheppen wat je nodig hebt. Ik koop er wat delica’s nr. 10, niet het meest gangbare formaat en ik kan ze goed gebruiken voor de projectjes die ik heb gepland tijdens ons Japanse verblijf.
Een stukje ‘russian spiral’. De turquoise delica’s nr 10 komen uit de Miyuki winkel
Ook enkele andere kralenwinkels krijgen een bezoek, er zijn prachtige halfedelsteenstrengen te koop, maar de prijzen liggen behoorlijk hoog. Koopjes halen is er niet bij, dus is het zaak om goed te bedenken wat we echt willen hebben. Ik aarzel nog over een snoer toermalijn, maar vind het toch te duur. En echt nodig? Nou nee.
Halverwege de middag is ons verzadigingspunt bereikt en zijn we toe aan thee. Nu is in Tokyo een theeshop nooit ver weg en we hadden er al een gezien met de hoopgevende naam ‘Smell’. We verwachten bij binnenkomst heerlijke theegeuren, maar zodra we de deur opendoen komt ons een hevige walm sigarettenrook tegemoet. Dit is niet wat we zoeken …
Theeshop ‘Smell’
We hebben ons heil, en onze thee, maar elders gezocht.
Random met randvoorwaarden
Random, randvoorwaarden, waar gaat dit over? Zijn we nu ineens in de wiskunde- en/of computerproblemen beland? Welnee. Het gaat weer gewoon over kralen en dan over zo’n potje, doosje, bakje dat iedere fervente kralenrijgster wel heeft, zo’n bakje waarin je door de jaren heen alle kralen mikt die over zijn en nergens meer bij horen, de eenlingen, de vondelingen. Zo’n bakje dus.
Mijn bakje weeskralen
Mijn bakje is een allegaartje van kralen die voor een deel al heel oud zijn en kralen die ik er heel recent in heb gegooid. Het gaat om kleine kralen, met een doorsnee van ongeveer 0,5 mm tot een millimeter of 4. Grotere weeskralen hebben zo’n centrale opvang niet nodig, die vinden hun eigen weg wel.
‘Laat ik eens wat doen met die weeskraaltjes,’ dacht ik laatst en ik gaf mezelf de volgende opdracht: ik wil een aantal kralenstrengen volstrekt random rijgen, in volmaakt willekeurige volgorde dus. Vervolgens moeten in elke streng 2 zilverkleurige kralen worden meegeregen en de uiteinden van die strengen moeten bestaan uit 25 zwarte kraaltjes (de twee randvoorwaarden).
Eerste randvoorwaarde
Een eenvoudige opdracht, zou je zeggen, een kind kan de was doen. Ja, een kind misschien wel. Maar voor een volwassene blijkt dit een buitengewoon moeilijke opgaaf te zijn. Want volmaakt willekeurig rijgen? Probeer het maar eens. Voor je het weet kijk je naar je rijgsel en krijgt je controlerende brein weer de overhand: ‘kijk, nu heb ik wel heel veel blauwe kraaltjes aangeregen, ik moet nodig aan een andere kleur.’ ‘Kijk, ik heb nu een hele rij kleintjes aangeregen, er moeten nodig weer wat grotere bij…’ Je zou eigenlijk je ogen dicht moeten doen, maar dat rijgt weer zo moeilijk.
en de tweede
Het resultaat van die zelf opgelegde opdracht is de ketting hieronder geworden; best aardig, al zeg ik het zelf. Aan de randvoorwaarden is voldaan. En hoe zit het met de willekeurigheid? Ik heb zo mijn twijfels…
Opdracht voltooid